مطالعات متفرقه (خارج از سیر مطالعاتی)
غده صنوبری دکارت: مقری برای روح
مقاله ۲، دوره ۴۲، شماره ۱، تابستان و پاییز ۱۳۹۳، صفحه ۱۹-۳۸ اصل مقاله (۳۲۳ K) | |
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | |
نویسندگان | |
علی افضلی۱ ؛ زهره عبد خدائی ۲ | |
۱دانشیار موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران | |
۲دانشجوی دکتری فلسفه تطبیقی دانشگاه علامه طباطبائی | |
چکیده | |
تبیین رابطه نفس و بدن از مهمترین دلمشغولیهای فلاسفه دوآلیست میباشد. گرچه خاستگاه تفکر دوآلیسم به افلاطون بازمیگردد، اما رنه دکارت فیلسوف فرانسوی نیز نقش بهسزائی در تبیین، گسترش و شاید بتوان گفت در ترمیم و یا تصحیح این نظریه ایفا نموده است تا آنجا که گاه نظریه دوآلیسم به نظریه افلاطونی- دکارتی شهرت دارد. مهمترین چالش دکارت در این موضوع، نحوه ارتباط نفس با بدن است. دکارت غده صنوبری را که عضو کوچکی بوده و در مرکز مغز قرار دارد، بهعنوان مقر اصلی نفس و مکانی که در آنهمه افکار ما شکل میگیرند، معرفی میکند. این نوشتار در پی تتبع پیرامون جایگاه و نقش غده صنوبری در فلسفه دکارت میباشد. | |
کلیدواژه ها | |
غده صنوبری؛ دکارت؛ نفس و بدن؛ دوآلیسم؛ نفس https://jop.ut.ac.ir/article_51915_d2b754a24a9521fcc9b2ac4225d55b72.pdf |