از مهمترین محورهای اندیشه ایی اوشو به عنوان یکی از بنیانگذاران معنویت های نوپدید، نظریه او راجع به «انسان کامل» است. اوشو با تصویری که از ماهیت انسان مطلوب و ایده آل ارائه می دهد، مدل خاصی از نهایت فرجام بشر در عرفان خودساخته خویش ترسیم می کند. هدف از این تحقیق، نقدوبررسی مهمترین شاخصه هایی است که اوشو برای انسان کامل معرفی می کند. اوشو می کوشد تا با استفاده از اصطلاحات مثبت و ارزشی، معنی و مفهوم کاملا غیرارزشی ارائه دهد او شاخصه های انسان کامل را در عشق، آزادی، تنهایی و در حال زندگی کردن می داند؛ مفاهیمی که به ظاهر پسندیده است اما او با ارئه تعریف جدید و متناسب با اهداف خود بار معنایی خاصی برای واژگان وضع کرده است. این تحقیق پس از تحلیل علمی مبتنی بر اصل ناسازگاری درونی و بیرونی، ثابت می کند که آنچه راجع به شاخصه های انسان کامل در معنویت اوشو مطرح است اساسا خلاف فطرت و طبیعت انسانی است که پایبندی به آنها نتیجه ای جز افتادن درسکس و ابتذال و مادیگرایی نیست.