| با عنایت به خاتمیت و جاودانگی دین اسلام و تلاش مغرضانه دشمنان آن برای ضربه زدن و انتساب خشونت گرایی به پیامبر اعظم (ص) و دین وی، این سوال مطرح می شود که رفتار پیامبر اکرم و مسلمین در خصوص بسط دین خود و مقابله با دشمنان و مخالفان چگونه بوده است؟ در این مقاله با ارایه دلایل و مستندات از جمله آیات قرآنی و سیره پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) انتساب خشونت گرایی به دین اسلام مورد بررسی و نقد قرار گرفته است. روش پیامبر اعظم (ص) در تمام مراحل دعوت، بر برهان، حکمت، منطق و صلح استوار بوده است. مروری بر تاریخ یهودیان ومسیحیان نشان می دهد که کارنامه آنها بسیار تاریک و همراه با جنگ و خونریزی بوده است؛ این درحالی است که در متن نامه های ارسالی پیامبر (ص) به سلاطین و پیمان های منعقد شده با گروه های مختلف، پیامبر همواره از نصیحت و نرمش استفاده نموده اند و با اسرای جنگی با روح مدارا و مسالمت جویانه رفتار کرده اند. نیز اصول سیاست خارجی و تعهدات بین المللی کشور های اسلامی که بر گرفته از روش و منش پیامبر اسلام است، هم گواه صادقی است بر این که آنچه برخی خاورشناسان و مغرضان در خصوص خشونت در اسلام بیان می کنند، خطاست. |
|
کلید واژه: اسلام، پیامبر(ص) جنگ، صلح، قرآن، خشونت گرایی، یهود، مسیحیت نویسندگان: ریاحی حکمت اله |
