بررسی آسیب شناسانه تأثیر نسخه های عبده و صبحی صالح بر ترجمه های معاصر نهج البلاغه

نهج‌البلاغه که آیینه اندیشه قرآن ناطق و ناطق قرآن یعنی امیر مؤمنان علی  است، کتابی بس سترگ و پرمنزلت بوده که صورت انیق و سیرت عمیق آن موجبات تمایز این اثر را با دیگر آثار روایی رقم زده است. از بدو طلوع و ظهور این اثر اهتمام ویژه ای به استنساخ و استخراج معارف آن مبذول شد که از حیث زمانی می توان نسخه های متنی(تنها متن) و نسخه های شرحی( متن همراه با شرح) نهج-البلاغه را به سه دسته تقسیم کرد: ۱٫ نسخه‌های متقدم ۲٫ نسخه های متأخر ۳٫ نسخه های معاصر. روشن است که معیار سنجش و اعتبار در بررسی های سندی نسخه های متنی و شرحی متقدم بوده، و نسخه های متأخر و معاصر نهج البلاغه برگرفته از نسخه های متقدم می باشند، اما نکته مهم در این میان، وجود اختلافات قابل ملاحظه ای است که میان نسخه های معاصر یعنی عبده و صبحی صالح و نسخه های متقدم و حتی متأخر به چشم می خورد. مهم تر آنکه به نظر می رسد متن غالب ترجمه های معاصر نهج البلاغه بر اساس نسخه های عبده و صبحی صالح سامان یافته و تحت تاثیر آن هاست. این مسئله خود اشکالات و اشتباهاتی را در حوزه متن، ترجمه و شرح نهج البلاغه در میان معاصرین فراهم کرده و شواهدی وجود دارد که عبارتی در نسخه های عبده و صبحی صالح و به تبع آن در بسیاری از آثار و ترجمه های فارسی معاصر راه یافته است، در حالی که آن عبارت در هیچ یک از نسخه‌های متقدم و حتی متأخر یا ذکر نشده و یا به شکل متفاوتی درج شده است. این مقاله به بررسی و تحلیل موارد پیش گفته و برخی از شواهد آن مذکور می پردازد.

واژه‌های کلیدی: نسخه شناسی نهج البلاغه، ترجمه نهج البلاغه، نهج البلاغه عبده، نهج البلاغه صبحی صالح، آسیب شناسی.
پوررستمی حامد. بررسی آسیب شناسانه تأثیر نسخه هایعبده و صبحی صالح بر ترجمه های معاصر نهج البلاغه. حدیث پژوهی. ۱۳۹۰; ۰ (۶) :۱۳۵-۱۵۸

URL: http://s-hadith.kashanu.ac.ir/article-۱-۴۲-fa.html