بررسی روش های ابن ابی الحدید در فهم متن نهج البلاغه

یکی از شرح های مشهور نهج البلاغه، شرح ابن ابی الحدید معتزلی است. او در این اثر، برای تفسیر کلام امیر مؤمنان  توجه ویژه ای مبذول داشته، و اساس کار خود را بر قواعد و مؤلفه هایی بنا نهاده تا شرح کلام در جایگاه خویش خوش نشیند. پژوهش حاضر، به دنبال آن است تا نشان دهد وی در شرح خود، راه تقلید و نقل صرف را پیش گرفته، اما در عین حال به اجتهاد خود، کلام امیر مؤمنان را شرح کرده است. در این پژوهش، ضمن بررسی مؤلفه های مهم موجود نزد شارح در تفسیر کلام امام؛ از قبیل یافتن عناصر مهم مشترک در شرح، مانند بیان فضای درونی و بیرونی روایت، به بررسی منهج حدیثی وی پرداخته شده با بیان این نکته که وی از مجموعه روایات در شرح کلام و نیز از احادیث پیامبر ، ائمه معصومین ، صحابه و تابعین و… در همانندسازی با کلام امام، روایات در تبیین واژگان و مفردات و تشخیص اعراب و… استفاده کرده است. گفتنی است که شارح نسبت به احادیث مربوط به اخلاق، با تساهل و تسامح گذشته، اما در مورد احادیث تاریخی یا کلامی خود را نقّاد نشان داده است.

واژه‌های کلیدی: نهج البلاغه، روش اجتهادی، روش فهم حدیث، فضای بیرونی روایت، فضای درونی روایت، زبان معیار، منهج حدیثی.
مهدوی راد محمدعلی، رفعت محسن. بررسی روش های ابن ابی الحدید در فهم متن نهج البلاغه. حدیث پژوهی. ۱۳۹۰; ۰ (۶) :۳۱-۷۸

URL: http://s-hadith.kashanu.ac.ir/article-۱-۳۹-fa.html