واکاوی و نقد مبانی انگاره‌‌های وین والتر دایر (در متن روان‌‌شناسی مثبت و روان‌‌درمانی معنوی-مذهبی)

رسول حسین‌‌پور(دانشجوی دکتری دانشگاه حکمت مشهد)

پژوهش حاضر نگاهی به مهم‌‌ترین دستاورد روان‌‌شناسی پس از جنگ جهانی دوم، یعنی روان‌‌شناسی مثبت‌‌گرا دارد؛ رویکردی که به سبب افزایش پریشان‌‌خاطری بشر و برخوردش با ناملایمات و دشواری‌‌های زندگیِ دنیای نوگرا پدید آمد. «معنویت» – در همین قرن که هم‌‌اکنون زندگی می‌کنیم – چنان گوهری گشته که توانایی شفابخشی و درمانگری‌اش به اثبات رسیده است. بهباشی و سلامت روان با کاربست مثبت‌‌اندیشی از طریق توجه به جنبه‌‌ها و رویدادهای خوشایند و نیک زندگی، ذهن انسان را بر مداری جای می‌‌دهد که ضمن تحقق رخدادهای ناگوار و تلخ این‌‌جهانی، بر استواری و استقامت روحی_ روانی او استمرار داشته باشد. وین والتر دایر که نامش با روان‌‌شناسی مثبت و معنویت‌‌گرایی پیوند خورده است، ضمن توجه به جنبۀ واقعی انسان و روح، ناکامی‌‌های زندگی و دشواری‌‌های روزگار را بهانۀ بی‌‌بهانه‌‌ای قلمداد نمود که خداوند توسط آنها، بشر را به‌سوی آب‌‌دیده شدن و پختگی می‌‌کشاند. او هر چند در ترویج اندیشه‌‌های معنوی خویش برای جامعۀ آمریکایی بسیار موفق عمل نمود، اما به سبب جدا‌انگاری معنویت از مذهب، سرانجام به کج‌‌اندیشی نسبت به اساس معنویت روی آورد و جنبه مادی و فرامادی را بدون در نظر داشتن اصل سنخیت جمع نمود. روش این پژوهش توصیفی_ تحلیلی به همراه بررسی و نقد است؛ در پایان نیز جایگاه معنویت راستین، ساختار و نقش آن در درمان روشن شده است.

لینک دانلود متن کامل مقاله