مجازات مرتد و پاسخ به شبهات؛ با نگاهی به دیدگاه آیت الله معرفت
نویسنده: سعید داودی
مجازات مرتد در فقه اسلامی، امری مسلّم است، ولی آیا مجازات مرتد فقط به سبب اتخاذ یک عقیده است یا به سبب فسادانگیزی ، تضعیف جامعه دینی و مقابله با حکومت اسلامی؟ آیا امر قلبی و عقیده ای قابل تحمیل و مجازات است؟ این موضوع با عدم اکراه در دین چگونه سازگار است؟ نویسنده درصدد اثبات این نکته است که مجازات مرتد، نه برای داشتن یک عقیده، بلکه برای یک عمل مجرمانه است؛ بنابراین اگر منشا ارتداد، شبهه علمی باشد نه خواسته های نفسانی باید در رفع آن کوشید و تا عناد و لجاجت وی ثابت نشده است ، باید از مجازاتش خودداری کرد؛ بنابراین گرچه عقیده، امری قلبی است که قابلیت اکراه و اجبار ندارد، ولی رفتار و عمل مجرمانه امری اختیاری است؛ ازاین رو منافاتی میان «عدم اکراه » « در دین» و مجازات مرتد وجود ندارد. همان گونه که جهاد با کفار برای فراهم شدن زمینه دعوت و رساندن کلمه حق به مردم است و در این مسیر ، طواغیت از سر راه برداشته می شوند، ولی دین تحمیل نمی شود.
مجازات_مرتد_و_پاسخ_به_شبهات؛_با_نگاهی_به_دیدگاه_آیت_الله_معرفت-۱۳۱۶۶۸۹_۴۰۳۴۵
