غایت هستی در دین زرتشت و مقایسه آن با آموزه‌های قرآنی (۱۸ص)

معرفت ادیان ،سال چهارم، شماره دوم، پیاپی ۱۴، بهار ۱۳۹۲، ص ۵۵ ـ ۷۲

فاطمه شیرزاد راد جلالی / کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج f_shirzadejalali@yahoo.com

 سوسن آل‌رسول / دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرج s_alerasoul@kiau.ac.ir

دریافت: ۱۰/ ۶/ ۱۳۹۲ ـ پذیرش: ۱۵/ ۱۱/ ۱۳۹۲

چکیده

باور به هدفمندی و سیر به سوی مقصدی نهایی، یکی از مبانی اصلی همه ادیان الهی است. آئینی که زرتشت در حدود هفت قرن پیش از میلاد عرضه داشت، همچون دین اسلام، از ادیان توحیدی به شمار می‌رود. اما گذشت زمان و عدم صیانت متون مقدس زرتشتی از دستکاری‌های انسانی، تصور جدایی و بینونت ذاتی، میان این دو آیین را تقویت کرده است. این مقاله، پس از واکاوی اصل و لوازم مهم مبداء و معاد در آیین زرتشت، با یافتن اشتراکات بسیاری با اسلام منشأییت توحیدی آن را اثبات می‌نماید و قابلیت انطباق آن دسته از تعالیم اصیل دین زرتشت را،‌ که حکایت از جهان پس از مرگ و کیفیت آن می‌کند، با تعالیم قرآنی تأیید می‌کند.

http://marefateadyan.nashriyat.ir/node/141