انسان کامل از تجلی تا حلول
مقاله ۱۴، دوره ۵، شماره ۹، پاییز و زمستان ۱۳۸۸، صفحه ۲۳۸-۲۵۷ | |
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | |
نویسنده | |
رقیه شنبهای | |
عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ـ واحد کرج. | |
چکیده | |
انسان، علت غایی عالم آفرینش است. هر چند به صورت ظاهر در مرحله آخر آفرینش قرار گرفته است ولی به حسب معنی، نخستین خلقت است، زیرا مقصود از آفرینش، ظهور صفات و افعال الهی است و انسان مظهر این ظهور است. به اعتقاد مولانا، اگرچه در ظاهر میوه از درخت پدید میآید، امّا مقصود اصلی از درخت، میوه است. نیز در مورد انسان اوست که علّت نهایی و ثمره آفرینش است. این انسان که علّت غایی آفرینش است، محلّ تجلّی صفات و اسما و افعال حقیقت مطلق است، امّا دریغا که در تکاپوی زندگی مادی از لطیفترین حقیقت روحانی خویش غافل گشته و مرآت ضمیرش که تماشاگه جلوههای سرمدی بود، از غبار تعیّنات مادی، پوشیده گشته است: http://jpnfa.riau.ac.ir/article_599_b2a1eb4f7f4f566f326384b976659ff3.pdf |