| مقاله ۱۷، دوره ۶، شماره ۱۰، پاییز و زمستان ۱۳۸۹، صفحه ۴۲۲-۴۴۲ | |
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | |
| نویسنده | |
| حسن جعفری تبار | |
| استادیار و عضو هیأت علمی دانش‌گاه آزاد اسلامی ـ واحد تهران شمال. | |
| چکیده | |
| جناس، آوردنِ واژگانی است همگون در لفظ، با معناهایی غیر همگون. قید لفظ، همزمان هم به گفتار و هم به نوشتار اشاره دارد. به بیانی دیگر، جناس هم صنعتی است موسیقایی و هم خوشنویسانه. بر بنیاد قاعدۀ «جنس رود سوی جنس»، کلمات نیز ناخودآگاه، همجنس خود را می‌یابند و با هم می‌نشینند و این، شیرین ترین جناسهاست. اگر دو لفظی که در معنا با یکدیگر مختلف است، در شش چیز (نوع حروف، تعداد آنها، شکل و هیأت و حرکتشان، نقطه، نگارش و ترتیب حروف) مشترک باشد، جناس تام است و اگر در یکی از آن شش، با یکدیگر فرق کند، جناس را غیرِ تام نامیده‌اند. اما اگر اختلافِ دو لفظ در بیش از یکی از آن شش امر باشد، جناس، مطلق است. زیباترین جناسها جناس شبه اشتقاق است. | |
| کلیدواژه ها | |
|
http://jpnfa.riau.ac.ir/article_411_05123ee4ca54f72e9db9256180733c73.pdf |
