بررسی سندی و انگیزشی روایات سهوالنبی(در نماز) در آثار روایی اهل سنت

یکی از مسائلی که جزو اختلافات اعتقادی در بین شیعه و اهل تسنّن است، مسئلۀ جواز و عدم جواز سهوالنبی است. روایاتی در این زمینه از طریق شیعه و اهل تسنن وارد شده است که همۀ علمای اهل تسنن و برخی از علمای شیعه، این دسته از روایات را صحیح دانسته و عصمت مطلقۀ نبی اکرم را زیر سؤال برده‌اند. این روایات در سه حیطۀ سهو پیامبر در نماز، خواب ماندن ایشان از نماز صبح و راهنمایی خطا در تأبیرالنخل مطرح شده است. در این مقاله، فقط به بررسی سندی و انگیزشی روایات سهو در نماز که از طریق اهل‌ تسنن وارد شده، پرداخته و اثبات می‌شود که جاعلان این‌گونه احادیث، هدفی جز پایین آوردن شخصیت پیامبر اکرم و هم‌سطح قرار دادن ایشان با خلفا نداشته‌اند، زیرا جایی که پیامبر خطا و سهو کند، اشتباهات خلفا توجیه خواهد شد؛ اما ساحت مقدس نبی اعظم برتر و بالاتر از آن است که گرد سهو یا إسها بر آن بنشیند. علاوه بر اینکه این روایات، ضعف سندی نیز دارند.

http://shared.hadith.net/AttachmentReader.aspx?k=1{@sp@}r46759a2797.pdf