سیر شبهه شناسیسیر شیعه شناسی

بررسی تطبیقی سوزاندن خلبان اردنی با شریعت اسلامی (۶۰ص)

بررسی تطبیقی سوزاندن خلبان اردنی با شریعت اسلامی
 

لینک دانلود مقاله در قالب PDF

 

بسم الله الرحمن الرحیم

 

متاسفانه در هفته های گذشته شاهد بودیم که گروهک تروریستی داعش اقدام به اعمال ناروایی کرد که موجب آزرده شدن همه مسلمانان و حتی غیر مسلمان شد. جنایتی که تاریخ آن را فراموش نخواهد کرد. سوزاندن خلبان مسلمان اردنی با وضعیتی فجیع که هر انسان آزاده ای با دیدن تصاویر آن آزرده خواهد شد.

آنها در حالی با وقاحت تمام این کار را به اسلام نسبت می دهند و از جملات و نظرات تئوریسین فکری خود ابن تیمیه حرانی در تایید خود استفاده می کنند که در روایات صریحی از پیامبر از این قبیل شکنجه نهی شده است.

البته ما با مطالعه تاریخ اسلام مواردی از این اقدامات را می بینیم که برخی از صحابه پیامبر دست به چنین اعمالی زده اند اما بر اساس مبانی دین مبین اسلام و شواهد تاریخی، اعمال ایشان هرگز مطابق موازین اسلامی نبوده است و اسلام از این رفتار مبرا می باشد.

در این نوشته ی مختصر، اشاره ای کوتاه به این مطلب براساس منابع اهل سنت می کنیم تا ریشه های تاریخی این مسئله بر همگان روشن گردد.

 

استناد به فتوای ابن تیمیه :

وهابیون برای توجیه کار خود به فتوایی از ابن تیمیه استناد کرده و جوازی برای این اعمال شنیع خود ابداع می کنند .

در کتاب المستدرک على مجموع فتاوى شیخ الإسلام آمده است :

فالمثله حق لهم، فلهم فعلها للاستیفاء وأخذ الثأر، ولهم ترکها، الصبر أفضل، وهذا حیث لا یکون فی التمثیل بهم زیاده فی الجهاد ولا نکال لهم عن نظیرها، فأما إن کان فی التمثیل السائغ لهم دعاء إلى الإیمان أو زجر لهم عن العدوان فإنه هنا من إقامه الحدود والجهاد المشروع، ولم تکن القصه فی أحد کذلک

ترجمه :

استاد و شیخ ما(ابن تیمیه) گفته است که : (مسلمانان) مثله کردن حقشان است و می توانند آن را انجام دهند برای انتقام گرفتن و گرفتن حقشان و البته می توانند این کار را ترک کنند که صبر کردن بهتر است . این هنگامی است که در مثله کردن زیادتی بر جهاد نداشته باشد و اشکالی نیست بر آنان که نظیر مثله کردن را انجام دهند . پس هنگامی که در مثله کردنی که شایع و جاری است، دعوت آنان به ایمان باشد یا دور کردن آنان از دشمنی باشد، پس آن اقامه حدود و جهاد مشروع است ولی در قضیه احد چنین نمی باشد .

 

المستدرک على مجموع فتاوى شیخ الإسلام المؤلف: تقی الدین أبو العباس أحمد بن عبد الحلیم بن تیمیه الحرانی المتوفى: ۷۲۸هـ ، جمعه ورتبه وطبعه على نفقته: محمد بن عبد الرحمن بن قاسم المتوفى: ۱۴۲۱هـ ، الطبعه: الأولى، ۱۴۱۸ هـ  

 

 

 

 

 

 

 

همچنین ابن مفلح مقدسی، از بارزترین شاگردان ابن تیمیه به نقل از استاد خود یعنی ابن تیمیه نیز به مطلب اشاره می کند .

 

قال شَیْخُنَا الْمُثْلَهُ حَقٌّ لهم فَلَهُمْ فِعْلُهَا لِلِاسْتِیفَاءِ وَأَخْذِ الثَّأْرِ وَلَهُمْ تَرْکُهَا وَالصَّبْرُ أَفْضَلُ وَهَذَا حَیْثُ لَا یَکُونُ فی التَّمْثِیلِ بِهِمْ زِیَادَهٌ فی الْجِهَادِ وَلَا یَکُونُ نَکَالًا لهم عن نَظِیرِهَا فَأَمَّا إذَا کان فی التَّمْثِیلِ الشَّائِعِ دُعَاءٌ لهم إلَى الْإِیمَانِ أو زَجْرٌ لهم عن الْعُدْوَانِ فإنه هُنَا من إقَامَهِ الْحُدُودِ وَالْجِهَادِ الْمَشْرُوعِ ولم تَکُنْ الْقِصَّهُ فی أُحُدٍ کَذَلِکَ

الفروع وتصحیح الفروع ، ج ۶ ص ۲۰۳ ، اسم المؤلف:  محمد بن مفلح المقدسی أبو عبد الله الوفاه: ۷۶۲ ، دار النشر : دار الکتب العلمیه – بیروت – ۱۴۱۸ ، الطبعه : الأولى ، تحقیق : أبو الزهراء حازم القاضی

 

 

 

 

اما این مسئله فقط در فتاوای ابن تیمیه یافت نمی شود و با نگاهی به تاریخ در میابیم که افراد دیگری نیز اقدام به این کار کرده اند که در ذیل به نمونه هایی اشاره می گردد:

سوزاندن اهل رده توسط خالد بن ولید :

یکی ازجنایاتی که توسط خالد بن ولید انجام و در سطور تاریخ ثبت شده است، سوزاندن اهل رده توسط وی بوده است .

شمس الدین ذهبی، از استوانه های علمی اهل سنت پیرامون این قضیه می نویسد :

 

فأمر خالد بالحظر أن تبنى ثم أوقد فیها النیران وألقى الأسارى فیها

ترجمه :

خالد دستور داد تا حفره ای بنا شود و در آن آتش افروخته و اسیران را در آن انداختند .

تاریخ الإسلام ووفیات المشاهیر والأعلام ، ج ۳  ص ۳۱ ، اسم المؤلف:  شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان الذهبی الوفاه: ۷۴۸هـ ، دار النشر : دار الکتاب العربی – لبنان/ بیروت – ۱۴۰۷هـ – ۱۹۸۷م ، الطبعه : الأولى ، تحقیق : د. عمر عبد السلام تدمرى

 

 

 

 

حتی محمد بن عبدالوهاب نیز به عملی شنیع از خالد بن ولید اشاره کرده و می نویسد :

وصاح خالد: لا یطبخن رجلٌ قدراً، ولا یسخنن ماء، إلاّ وأثفیته رأس رجلٍ .

ترجمه :

وخالد فریاد زد : هیچ کسی حق پختن غذا را ندارد و آبی را داغ نکند مگر آنکه پایه های آتش سر مردی باشد .

مختصر سیره الرسول صلى الله علیه وسلم ، ص ۳۹۸ ، اسم المؤلف: الإمام محمد بن عبد الوهاب ، دار النشر : وزاره الشئون الإسلامیه والأوقاف والدعوه والإرشاد – المملکه العربیه السعودیه – ۱۴۱۸هـ ، الطبعه : الأولى

 

 

 

 

وی در صفحه بعد از همان کتاب به سوزاندن اهل رده توسط خالد بن ولید اشاره کرده و می نویسد :

وأمر خالد بالحظائر أن تبنى، ثم أوقد فیها النّار، ثم أمر بالأسرى فألقیت فیها. فألقى فیها یومئذٍ حامیه بن سبیع الذی استعمله رسول الله ـ صلّى الله علیه وسلّم ـ على صدقات قومه.

ترجمه :

خالد دستور داد تا حفره ای بنا شود و در آن آتش افروخته و اسیران را در آن انداختند . آن روز حامیه بن سبیع را درون آتش انداخت، همان کسی که رسول خدا او را برای جمع آوری صدقات از قبیله اش فرستاده بود .

مختصر سیره الرسول صلى الله علیه وسلم ، ص ۳۹۸ ، اسم المؤلف: الإمام محمد بن عبد الوهاب ، دار النشر : وزاره الشئون الإسلامیه والأوقاف والدعوه والإرشاد – المملکه العربیه السعودیه – ۱۴۱۸هـ ، الطبعه : الأولى

 

 

 

همچنین عبدالرزاق صنعانی، دانشمند پر آوازه اهل سنت با سند صحیح که همه راویان آن، روات  بخاری و مسلم هستند، و همچنین بدرالدین عینی در عمده القاری نیز می نویسند :

عبد الرزاق عن معمر عن هشام بن عروه عن أبیه قال حرق خالد بن الولید ناسا من أهل الرده فقال عمر لأبی بکر أتدع هذا الذی یعذب بعذاب الله فقال أبو بکر لا أشیم سیفا سله الله على المشرکین

ترجمه :

خالد بن ولید مردمی از اهل رده را به آتش کشید . عمر به ابوبکر گفت : آیا کسی که به عذاب مختص خداوند عذاب می کند را رها کرده ای ؟ ابوبکر گفت : من شمشیری که خداوند بر علیه مشرکین را خارج کرده است، در غلاف نمی کنم . (کنایه از اینکه من کاری به خالد ندارم و اقدامی انجام نمی دهم)

المصنف ، ج ۵ ص ۲۱۲ ،  اسم المؤلف:  أبو بکر عبد الرزاق بن همام الصنعانی الوفاه: ۲۱۱ ، دار النشر : المکتب الإسلامی – بیروت – ۱۴۰۳ ، الطبعه : الثانیه ، تحقیق : حبیب الرحمن الأعظمی

عمده القاری شرح صحیح البخاری ، ج ۱۴ ص ۲۶۴ ، اسم المؤلف:  بدر الدین محمود بن أحمد العینی الوفاه: ۸۵۵هـ ، دار النشر : دار إحیاء التراث العربی – بیروت

 

 

 

 

 

 

ابن حجر عسقلانی در فتح الباری شرح صحیح بخاری نیز می نویسد :

ویدل على جواز التحریق فعل الصحابه … وقد حرق أبو بکر البغاه بالنار بحضره الصحابه وحرق خالد بن الولید بالنار ناسا من أهل الرده

ترجمه :

آنچه بر جواز سوزاندن دلالت دارد، افعال صحابه است… به تحقیق ابوبکر در محضر صحابه بغاه را در آتش سوزاند و خالد بن ولید مردمی از اهل رده را در آتش سوزاند .

فتح الباری شرح صحیح البخاری ، ج ۶ ص ۱۵۰ ، اسم المؤلف:  أحمد بن علی بن حجر أبو الفضل العسقلانی الشافعی الوفاه: ۸۵۲ ، دار النشر : دار المعرفه – بیروت ، تحقیق : محب الدین الخطیب

 

 

 

 

 

سوزاندن ایاس بن عبد الله بن الفجاءه السلمی توسط ابوبکر :

 یکی دیگر از کسانی که دستور به سوزاندن افراد را داده است، خلیفه اول می باشد .

یعقوبی قضیه سوزاندن الفجاءه السلمی را این چنین نقل می کند :

وقدم ایاس بن عبد الله بن الفجاءه السلمی على أبی بکر فقال یا خلیفه رسول الله إنی قد أسلمت فأعطاه أبو بکر سلاحا فخرج من عنده فبلغه أنه یقطع الطریق فکتب إلى طریفه بن حاجزه إن عدو الله ابن الفجاءه خرج من عندی فبلغنی أنه قطع الطریق وأخاف السبیل فسر إلیه حتى تأخذه وتقدم طریفه فسار إلیه فقتل قوما من أصحابه ثم لقیه فقال إنی مسلم وإنه مکذوب علی فقال طریفه فإن کنت صادقا فاستأسر حتى تأتی أبا بکر فتخبره فاستأسر فلما قدم به على أبی بکر أخرجه إلى البقیع فحرقه بالنار وحرق أیضا رجلا من بنی أسد یقال له شجاع بن ورقاء

ترجمه :

ایاس بن عبد الله بن فجاه السلمی نزد ابوبکر آمد و گفت : ای خلیفه رسول خدا . به تحقیق که من مسلمان شده ام . ابوبکر سلاحی به او داد . از نزد ابوبکر خارج شد و به او خبر دادن که او راه زن و قطاع الطریق شده است . ابوبکر به طریفه بن حاجزه نامه نوشت که دشمن خدا ابن الفجاه از نزدم خارج و به من خبر رسیده است که قطع طریق کرده و راه را ترسناک کرده است به سوی او برو تا اینکه او را دستگیر کنی . طریفه بن حاجزه به طرف او رفت و او را دستگیر و جمعی از اصحاب او را کشت و سپس با خود او بر خورد کرد . فجاءه السلمی گفت : من مسلمان هستم و او دروغ به من بسته است . طریفه گفت : اگر تو راستگویی، فعلا اسیر من باش تا ابوبکر بیاید . هنگامی که او را نزد ابوبکر آوردند، او را به سوی بقیع خارج کرد و سپس او را سوزاند و همچنین مردی از بنی اسد که به او  شجاع بن ورقاء گفته می شد را سوزاند .

تاریخ الیعقوبی ، ج ۲ ص ۱۳۴ ، اسم المؤلف:  أحمد بن أبی یعقوب بن جعفر بن وهب بن واضح الیعقوبی الوفاه: ۲۹۲ ، دار النشر : دار صادر – بیروت

 

 

 

 

 

 

همچنین ابن اثیر در اسدالغابه نیز می نویسد :

طُرَیفَهُ بن حَاجِر . مذکور فی الصحابه ، قال سیف بن عمر : هو الذی کَتَب إلیه أبو بکر الصدیق فی قتل الفجَاءَه السلمی ، الذی حرقه أبو بکر بالنار … ثم سار حتى لحق بالفجاءَه السلمی ، واسمه إیاس بن عبد الله بن عبد یالیل ، فأسره وأنفذه إلى أبی بکر ، فلما قدم علیه أحرقه بالنار

ترجمه :

طریفه بن حاجر جزو صحابه ذکر شده است . سیف بن عمر نقل کرده است : طریفه بن حاجر همان کسی است که ابوبکر برای او نامه ای نوشت تا فجاءه سلمی را بکشد، همان کسی که ابوبکر او را سوزاند … او حرکت کرد تا با فجاءه سلمی برخورد کرد . اسم او إیاس بن عبد الله بن عبد یالیل بود . سپس او را اسیر کرد و به ابوبکر تحویل داد ، هنگامی که با او برخورد کرد، اورا با آتش سوزاند .

أسد الغابه فی معرفه الصحابه ، ص ۷۲ و ۷۳ ،  اسم المؤلف:  عز الدین بن الأثیر أبی الحسن علی بن محمد الجزری الوفاه: ۶۳۰هـ ، دار النشر : دار إحیاء التراث العربی – بیروت / لبنان – ۱۴۱۷ هـ – ۱۹۹۶ م ، الطبعه : الأولى ، تحقیق : عادل أحمد الرفاعی

 

 

 

 

همچنین در کتاب الدرر السنیه فی الأجوبه النجدیه که یکی از کتب مهم فتاوای علمای وهابی از زمان محمد بن عبدالوهاب می باشد، ضمن اشاره به این عمل ابوبکر، تصریح میکند که آن فرد زنده بوده است :

 فبعث به إلى أبی بکر، فأمر بتحریقه بالنار وهو حی.

ترجمه :

اورا به سوی ابوبکر فرستادند و دستور به آتش زدن او را داد در حالی که زنده بود .

الدرر السنیه فی الأجوبه النجدیه ج۸ ص ۱۱۹ ، اسم المؤلف: علماء نجد الأعلام ، الطبعه: السادسه، ۱۴۱۷هـ/۱۹۹۶م ، المحقق: عبد الرحمن بن محمد بن قاسم

 

 

 

 

 

 

 

 

موید کلام ما پیرامون سوزاندن فجاءه سلمی ، کلام خود ابوبکر است که در روز های آخر عمر خود از این عمل خود اظهار پشمیانی کرده است .

طبرانی در المعجم الکبیر به این مطلب اشاره کرده و می نویسد :

انی لا آسی على شَیْءٍ الا على ثَلاثٍ فَعَلْتُهُنَّ… وَوَدِدْتُ أَنِّی یوم أُتِیتُ بِالْفَجَاهِ السُّلَمِیَّ لم أَکُنْ أَحْرِقُهُ وَقَتَلْتُهُ سَرِیحًا أو أطْلَقْتُهُ نَجِیحًا

ترجمه :

من در دوران زندگى بر سه چیزى که انجام داده‌ام تأسف مى‌خورم ، دوست داشتم که مرتکب نشده بودم … ای کاش روزی که فجاءه سلمی را آوردند، او را نمی سوزاندم و او را سریعا و با عجله می کشتم و یا او را به راحتی آزاد می کردم .

المعجم الکبیر ، ج ۱ ص ۶۲ ، اسم المؤلف:  سلیمان بن أحمد بن أیوب أبو القاسم الطبرانی الوفاه: ۳۶۰ ، دار النشر : مکتبه الزهراء – الموصل – ۱۴۰۴ – ۱۹۸۳ ، الطبعه : الثانیه ، تحقیق : حمدی بن عبدالمجید السلفی

 

 

 

 

 

 

جصاص نیز به این عمل ابوبکر اشاره کرده و می نویسد :

وروى قتاده عن أنس قال لما قاتل أبو بکر أهل الرده قتل وسبی وحرق

ترجمه :

قتاده از انس روایت کرده است که : هنگامی که ابوبکر با اهل رده جنگید، آنان را کشت و اسیر کرد و آتش زد .

أحکام القرآن ، ج ۵ ص ۳۱۷ ، اسم المؤلف:  أحمد بن علی الرازی الجصاص أبو بکر الوفاه: ۳۷۰ ، دار النشر : دار إحیاء التراث العربی – بیروت – ۱۴۰۵ ، تحقیق : محمد الصادق قمحاوی

 

 

 

 

البته در سوزاندن افراد به سوزاندن افراد زنده بسنده نکرده و اقدام به سوزاندن جنازه افراد پس از مرگ نیز کرده اند که در ذیل اشاره می گردد:

سوزاندن جنازه محمد بن أبی بکر توسط معاویه :

طبری در تاریخش به کشتن و سوزاندن محمد بن ابی بکر توسط معاویه اشاره کرده و می نویسد :

فغضب معاویه فقدمه فقتله ثم ألقاه فی جیفه حمار ثم أحرقه بالنار فلما بلغ ذلک عائشه جزعت علیه جزعا شدیدا وقنتت علیه فی دبر الصلاه تدعو على معاویه وعمرو

ترجمه :

معاویه بر او (محمد بن ابی بکر) غضب کرد و او را مقابل خود قرار داد و او را کشت و سپس او را درون    لاشه ی الاغی قرار داد واو را آتش زد . پس زمانی که خبر این قضیه به عایشه رسید، جزع و بی تابی شدیدی کرد و بعد از هر نمازی قنوت می گرفت و معاویه و عمروعاص را لعنت می کرد . 

تاریخ الطبری ، ج ۳ ص ۱۳۲ ، اسم المؤلف:  لأبی جعفر محمد بن جریر الطبری الوفاه: ۳۱۰ ، دار النشر : دار الکتب العلمیه – بیروت

 

 

 

 

 

با توجه به این اتفاقات ناگوار در صدر اسلام سایت وهابی اسلام وب اقدام به نشر فتوایی در تایید و جواز سوزاندن افراد کرده بود که با توجه به انزجار عمومی از این عمل این فتوا را در روزهای اخیر از سایت خود حذف کرد که در ذیل مستندات آن ارائه می گردد.

حذف این فتوا در سایت اسلام وب :

زمانی که در گوگل به دنبال این فتوا می گردیم گوگل اصل مقاله را یافته و آدرس آن را ارائه می دهد ولی با مراجعه به سایت فتوا یافت نمی شود.

 

 

 

 

تصویر سایت اسلام وب بعد از حذف فتوا :

 

 

 

اما متن سوال حذف شده به شرح ذیل می باشد:

 

متن سوال حذف شده از سایت اسلام وب :

 

 

این در حالیست که در جایی دیگر از این سایت لینکی به این فتوا داده شده است ولی اصل فتوا چنانچه مشاهده کردید را حذف کرده اند :

 

 

 

نکته قابل توجه این است که در جایی دیگر (غیر از صفحات اصلی سایت) این فتوا را حذف نکرده و خود این فتوا موجود است :

 

 

نهی پیامبر از شکنجه افراد به وسیله آتش :

این اتفاقات و فتاوا در حالیست که روایات فراوانی پیرامون نهی از سوزاندن افراد از پیامبر صلی الله علیه و اله و سلم رسیده است چنانکه در صحیح بخاری آمده است:

 

حدثنا قُتَیْبَهُ بن سَعِیدٍ حدثنا اللَّیْثُ عن بُکَیْرٍ عن سُلَیْمَانَ بن یَسَارٍ عن أبی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه أَنَّهُ قال بَعَثَنَا رسول اللَّهِ صلى الله علیه وسلم فی بَعْثٍ فقال إن وَجَدْتُمْ فُلَانًا وَفُلَانًا فَأَحْرِقُوهُمَا بِالنَّارِ ثُمَّ قال رسول اللَّهِ صلى الله علیه وسلم حین أَرَدْنَا الْخُرُوجَ إنی أَمَرْتُکُمْ أَنْ تُحْرِقُوا فُلَانًا وَفُلَانًا وَإِنَّ النَّارَ لَا یُعَذِّبُ بها إلا الله فَإِنْ وَجَدْتُمُوهُمَا فَاقْتُلُوهُمَا

ترجمه :

ابوهریره نقل می کند که پیامبر صلی الله علیه و آله ما را به جایی فرستاد . به فرمود : اگر فلانی و فلانی را یافتید آن دو را بسوزانید . هنگامی که ما قصد خروج را داشتیم، رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند : شما را امر کردم که فلانی و فلانی را بسوزانید . بدرستی که سوزاندن عذابی مخصوص خداوند است ، پس اگر آن دو را یافتید، دونفرشان را به قتل برسانید.

الجامع الصحیح المختصر ، ج ۳ ص ۱۰۹۸  ، اسم المؤلف:  محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی الوفاه: ۲۵۶ ، دار النشر : دار ابن کثیر , الیمامه – بیروت – ۱۴۰۷ – ۱۹۸۷ ، الطبعه : الثالثه ، تحقیق : د. مصطفى دیب البغا

 

 

 

 

 

نهی از عذاب کردنی که مخصوص خداوند متعال است :

 

در روایت دیگری از رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم در مسند احمد آمده است:

 

حدثنا عبد اللَّهِ حدثنی أبی ثنا عبد الرَّزَّاقِ أنا سُفْیَانُ عن أبی إِسْحَاقَ الشیبانی عَنِ الْحَسَنِ بن سَعْدٍ عن عبد الرحمن بن عبد اللَّهِ عن عبد اللَّهِ قال کنا مع النبی صلى الله علیه وسلم فَمَرَرْنَا بِقَرْیَهِ نَمْلٍ فَأُحْرِقَتْ فقال النبی صلى الله علیه وسلم لاَ ینبغی لِبَشَرٍ أَنْ یُعَذِّبَ بِعَذَابِ اللَّهِ عز وجل

ترجمه :

عبدالله بن مسعود نقل می کند که : همراه پیامبر صلی الله علیه و آله از لانه ی مورچه ای گذشتیم که آتش گرفته بود  . در این هنگام پیامبر صلی الله علیه و آله فرمودند : شایسته نیست برای یک فرد که عذابی کند که مخصوص خداوند است .

مسند الإمام أحمد بن حنبل ، ج ۱ ص ۴۲۳ ، اسم المؤلف:  أحمد بن حنبل أبو عبدالله الشیبانی الوفاه: ۲۴۱ ، دار النشر : مؤسسه قرطبه ، مصر

 

 

 

 

آری حتی نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله از سوختن لانه یک مورچه اظهار ناراحتی کرده است ولی وهابیون و بالتبع آنان داعش، با کمال وقاحت به این اعمال خود ادامه داده و کمی اظهار شرم و پشیمانی نمی کنند .

 

نتیجه :

سوزاندن انسان در شریعت اسلامی و دستورات نبوی جایگاهی نداشته و مورد نهی و ردع می باشد و به خوبی برای همگان ثابت شد که وهابیون و گروهک های تروریستی وابسته به انآن فقط ادعای اسلام را داشته و نام اسلام را فقط به یدک می شکند وروز به روز در پی تخریب وجهه دین مبین اسلام هستند .

 

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

 

شبکه بین المللی مطالعات ادیان

اینفورس (شبکه بین المللی مطالعات ادیان)،‌ بخشی از یک مجموعه فعالیت های فرهنگی است که توسط یک گروه جهادی مجازی انجام می شود. این گروه  بدون مرز، متشکل از اساتید، طلاب، دانشجویان و کلیه داوطلبان باایمان و دغدغه مندی است که علاقمند به فعالیت علمی جهادی در عرصه جنگ نرم هستند. شما هم می توانید یکی از اعضای این گروه باشید(اینجا کلیک کنید). فعالیت های سایت زیر نظر سید محمد رضا طباطبایی، مدرس ادیان و کارشناس صدا و سیماست. موضوعات سایت نیز در زمینه سیر مطالعاتی با رویکرد تقویت بنیه های اعتقادی و پاسخ به شبهات است.

0 0 رای ها
شما هم امتیاز بدهید..
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظر
بازخورد (Feedback) های اینلاین
View all comments
دکمه بازگشت به بالا
0
افکار شما را دوست دارم، لطفا نظر دهیدx
()
x