| چکیده:عشق و محبت مهم ترین مضمونی است که از شعر گذشته به شعر صوفیانه در آمد و در مفهومی غیر از مفهوم معمول، از جمله مهم ترین اصطلاحات صوفیه شد. همراه با این لفظ، بسیاری الفاظ مرتبط با آن که در وصف معشوق به کار می رفت – و نیز واژگانی چون شراب و باده و خرابات و … به شعر صوفیانه راه یافت و معنای استعاری و مجازی پیدا کرد. تشبیه محبت به شراب اولین مرحله شکل گیری معنی عرفانی شراب است و این تشبیه سبب شد تا شاعران و از جمله عبدالرحمن جامی، از باده در بیان مضامینی چون عشق ازلی و کیهانی استفاده کنند. درباره مضمون عشق و مراتب آن و دیدگاه شعرای دوره های مختلف رسالات و مقالات بسیار نگاشته شده و از آنجا که درباره آثار جامی بدین موضوع، چندان پرداخته نشده، مقاله حاضر بر آن است تا با تکیه بر غزل های دیوان او و اشعه اللمعات و لوامع و لوایح، مضمون مذکور را بررسی و دیدگاه های جامی را در آن خصوص بیان کند. الفاظ مربوط به محبت و باده در مفهوم عرفانی در غزل های جامی و دیگر آثارش به شکلی متعالی و بدیع به کار رفته که حاکی از تلقی او از عرفان و عشق الهی است. |
| کلید واژه: جامی، غزل عرفانی، باده محبت، عشق الهی |
| http://www.sid.ir/fa/VEWSSID/J_pdf/6002113944411.pdf |
| نویسندگان: مسلمی زاده محبوبه* |
