مقاله ۱۱، ۶و۷، شماره ۰، زمستان ۱۳۸۱  اصل مقاله (۵۱۰ K) |
|
| نویسنده | |
| دکتر سید محمد حکاک* | |
| چکیده | |
| در مساله مناط نیاز به علت تا قبل از صدرالمتالهین شیرازی دو نظر وجود دارد نظر متکلمین و نظر حکما بنابر نظر اول حدوث زمانی و بنابر نظر دوم همان لااقتضائیت نسبت به وجود و عدم یا تساوی نسبت با وجود و عدم که از آن به امکان تعبیر می شود مناط نیاز به علت است حکما اصل علیت را نیز با استناد به همین امکان اثبات می کنند می گویند چون هر ماهیتی نسبتش با وجود و عدم مساوی است در خروج از حد استوا و تلبس به وجود محتاج مرجح است که همان علت باشد اما از نظر صدر الدین شیرازی بنابر اصالت وجود و اعتباریت ماهیت مناط نیاز به علت در وجود ممکنات است نه در ماهیتشان و این مناط عبارت است از تعلقی بودن وجود آنها وی از این امر به امکان فقری تعبیر می کند صدرالمتالهین البته در بسیاری از کتب خویش در مساله مورد بحث از باب مماشات با قوم از نظریه امکان ماهوی در باربر حدوث زمانی دفاع می نماید اما رای اختصاصی او بنابر تصریح خودش در مواضعی دیگر از کتبش همان امکان فقری است که در مقاله بدان اشاره شده است | |
| کلیدواژه ها | |
|
امتناع؛ امکان؛ امکان فقری؛ جهت؛ حدوث؛ ماده؛ ماهوی؛ وجوب https://jop.ut.ac.ir/article_11333_6f01bfa5c7d7c3518a7047e6109eee51.pdf |
نوشته های مشابه
اشتراک در
وارد شدن
0 نظر