پندارۀ وجود توثیق عام برای مشایخ جعفر بن بشیربجلی

چکیده :

رجالیان در بازشناسی حال راویان و بحث در بارۀ وثاقت و یا ضعف ایشان افزون بر توثیقات فردی و
خاص گاه درمواردی با استناد به قواعدی کلی و فراگیر، گروهی از راویان را در شمار موثقان وارد
کرده و به اعتبار روایاتشان حکم نموده اند. واکاوی دقیق برخی توثیقات عمومی از جمله مسائلی است
که در مطالعات راوی شنا سی از اهمیت بسزائی برخوردار ا ست. توثیق مشایخ جعفر بن بشیربجلی از
جمله اموری است که از سوی برخی علمای متاخر به عنوان توثیقی فراگیر تحت ضابطهای خاص
معرفی شده است.پژوهش حاضر پس از شناسایی شخصیت رجالی وحدیثی جعفر بن بشیر و گزارشی
از نظریه « توثیق مشایخ جعفر بن بشیر » به نقد این نظریه پرداخته است. این نظریه بازتاب های
گوناگونی در بین رجالیان متاخر امامی دا شته است؛ به گونه که برخی معتقد به وثاقت تمام استادان
جعفر بن بشیر شده است و برخی دیگر به وجود اشکالات چند،چت ،آن را غیر معتبر دانسته اند . ناگفته پیداست که در صورت پذیرش این نظریه بخشی از راویان مجهول الحال را باید در شمار ثقات دانست
و بسیاری از روایات بدینسان از ضعیف به صحیح رخ می نمایانند. پژوهش حاضر با بررسی دلائل
طرفداران این نظریه-با تکیه به یافته های رجالی و حدیثی-ناتمامی نظریه را اثبات نموده است. از
اینرو، مشایخ جعفر بن بشیر همانند دیگر راویان نیاز به اثبات و احراز وثاقت دارد.